Μαραθώνιες Διαδρομές

Μαραθώνιες Διαδρομές
 Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι ν’ αποφασίσω να τρέξω έναν Μαραθώνιο. Όταν όμως το αποφάσισα, το έκανα πολύ γρήγορα, ίσως και με μια δόση λαιμαργίας. Ήταν τόση η ευχαρίστηση που έπαιρνα με την ολοκλήρωση του κάθε αγώνα, που δεν περίμενα καθόλου να ξεκουραστώ, αμέσως προχωρούσα στην επόμενη εγγραφή. Έχασα πολύ χρόνο και πολλές εμπειρίες, αλλά σημασία έχει ότι ξεκίνησα κάτι καινούριο και το απολαμβάνω. Ένα από τα μαθήματα που πήρα μέσα από αυτή την διαδικασία είναι ότι είναι σπουδαίο να τολμώ ν’ αρχίζω κάτι νέο, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται στην αρχή, κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανα μέχρι τώρα, εγώ ή οι φίλοι μου, κάτι που θα με βγάλει έξω από την ευκολία της ρουτίνας που μ’ εμπόδιζε ν’ αναπτυχθώ και να βιώσω νέες εμπειρίες. Αυτό που χρειάζεται είναι άλματα μπροστά και όχι περιστροφές γύρω από την ζώνη ευκολίας μας. Για να τολμήσουμε το διαφορετικό χρειάζεται εσωτερική αλλά και εξωτερική παρακίνηση. Η εσωτερική παρακίνηση προϋποθέτει να γνωρίζουμε καλά τον εαυτό μας, τι είναι αυτό που μας δίνει ευτυχία, τι είναι αυτό που μας κάνει μίζερους, ποιά είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά μας. Η δυνατότητά μας να καλύπτουμε κάποιο μειονέκτημά μας ή να χρησιμοποιούμε αποτελεσματικά ένα πλεονέκτημα, μπορεί να καθορίσει την πορεία μας σε μεγάλο βαθμό. Είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε τους φόβους μας και από πού αυτοί πηγάζουν. Ο φόβος της αποτυχίας μας κρατάει πίσω, τον φόβο τον νικάμε όταν τον πολεμάμε, δεν φεύγει ποτέ από μόνος του. Η επιτυχία και η προσωπική ανάπτυξη προϋποθέτουν ν’ αποδεχόμαστε την αποτυχία και να έχουμε τη δύναμη να την ξεπερνάμε. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχουμε ταλέντο για να πετύχουμε κάτι μεγάλο στη ζωή μας, αρκεί μόνο να προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Ο Χατζηδάκης πολύ σωστά είχε πει ότι: «οι λιγότερο προικισμένοι μπορεί να καμαρώνουν περισσότερο την επιτυχία από αυτούς που ξεκίνησαν τη ζωή με μεγάλο ταλέντο». Εκτός από την εσωτερική παρακίνηση και τις επιλογές μας, η εξωτερική παρακίνηση, οι επιρροές που έχουμε από το περιβάλλον, παίζουν και αυτές σημαντικό ρόλο στην πορεία μας. Οι φίλοι ή οι συγγενείς μας, οι άνθρωποι που θαυμάζουμε και συναναστρεφόμαστε, μας χαράσσουν σε μεγάλο βαθμό τις συντεταγμένες της πορείας μας. Ο θαυμασμός του καλύτερου μάς δίνει το έναυσμα να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Η μη αναγνώριση του καλύτερου μάς παγιδεύει στον φαύλο κύκλο της μετριότητας, πείθοντας τον εαυτό μας ότι είμαστε οι καλύτεροι και δεν αξίζει να προσπαθήσουμε περισσότερο. Ο Μαραθώνιος με βοήθησε να κάνω μιαν ανασκόπηση, να διαπιστώσω πού είμαι πνευματικά και σωματικά στην κλίμακα των δυνατοτήτων μου. Πόσο καλά χρησιμοποιώ το σώμα και το πνεύμα μου. Η αδράνεια ξέρω ότι με κρατάει χαμηλά, στην αρχή της κλίμακας, με τελματώνει και με κάνει να πιστεύω ότι δεν είμαι ικανός. Η υπερδιέγερση με κάνει να ανεβάζω τον πήχυ όλο και πιο ψηλά, αλλά κι αυτό μπορεί να προκαλέσει κούραση και εξάντληση και να με οδηγήσει πάλι στην απραξία και στον πάτο. Για να μπορέσω να τρέχω για μεγάλο χρονικό διάστημα και να το απολαμβάνω, πρέπει να μην τρέχω πάνω από το 80% των μέγιστων καρδιακών παλμών. Αν ξεπεράσω αυτούς τους παλμούς, η άσκηση μετατρέπεται σε αναερόβια και είναι θέμα χρόνου να εγκαταλείψω την προσπάθεια. Όπως στο τρέξιμο έτσι και στη ζωή μου, οφείλω να προσπαθώ και να επιχειρώ ψηλά στην κλίμακα των δυνατοτήτων μου, σε περιοχή που με κρατάει ενεργό και με βοηθάει ν’ αναπτυχθώ. Από αυτή την περιοχή, μπορώ να τολμώ άλματα, να φτάσω τα μοναδικά μου όρια, παίρνοντας ένα υπολογιζόμενο ρίσκο. Αν τα καταφέρω, χτίζω νέα βάση κι επιχειρώ ξανά. Το σημαντικό είναι να μην μένω για πολύ καιρό στην ίδια βάση χωρίς να εξερευνώ το τοπίο για νέες ευκαιρίες. Υπάρχει ο κίνδυνος μια μέρα το παγόβουνο να λιώσει και να βρεθώ να κολυμπώ και πάλι στα παγωμένα νερά για να επιβιώσω. Ο Μαραθώνιος μου έδωσε και μια οπτική για τη διασκέδαση εντελώς διαφορετική. Τα ερεθίσματα από το εξωτερικό περιβάλλον μού είχαν σχεδόν επιβάλει μια συνταγή διασκέδασης, που όμως δεν ταίριαζε με την προσωπικότητά μου. Απλά, όπως και πολλοί άλλοι, ακολουθούσα τις νόρμες και τη μάζα. Μπήκα σ’ έναν κόσμο που έχει διαφορετικά πρότυπα διασκέδασης, σ’ έναν κόσμο που ασχολείται με πάθος γι’ αυτό που κάνει και δεν το κάνει απλά για να περάσει την ώρα του, αλλ’ επειδή το αγαπά κι εργάζεται σκληρά για να το πετύχει, χρησιμοποιώντας πολύ μεγάλο μέρος των σωματικών και πνευματικών του δυνατοτήτων. Οι αναμνήσεις από τους Μαραθώνιους εξωραΐζουν την σκέψη μου, είναι καθαρές και τώρα που τις γράφω είναι και ολοκληρωμένες και μου δημιουργούν μια κατάσταση ευφορίας. Έχουν γίνει σημείο αναφοράς και τις καλώ όταν θέλω να σκέφτομαι αισιόδοξα και θετικά. Μερικές φορές δεν χρειάζεται να τις καλέσω καν, έχουν περάσει στο DNA μου και παίζουν ρόλο στον τρόπο που σκέφτομαι, ορίζουν σε μεγάλο βαθμό την στάση μου ως ανθρώπου και τον τρόπο που αντιμετωπίζω τα πράγματα. Έχω αρχίσει πια και γίνομαι επιλεκτικός, δεν αφήνω το μυαλό μου να χάνεται σε σκέψεις που προκαλούνται από τα όποια εξωτερικά ερεθίσματα. Η αυτογνωσία που έκανα και η προσπάθεια για έλεγχο της σκέψης με αφορμή τη δοκιμασία του Μαραθωνίου, με βοηθάει να φιλτράρω πληροφορίες και ανάγκες που μας επιβάλλονται από τον περίγυρο και να επιλέγω να αποθηκεύσω στην μνήμη μου πράγματα που αξίζουν και θα χρειαστεί ν’ ανατρέξω πάλι σ’ αυτά. Αυτό με τη σειρά του με βοηθάει να μην είμαι έρμαιο των εξωτερικών προκλήσεων, που δεχόμαστε καθημερινά και να μην επηρεάζομαι από τον καθένα, που ισχυρίζεται ότι είναι ειδικός. Πολλές από τις αποφάσεις μας είναι αποτέλεσμα των βιωμάτων και των εμπειριών μας και καθορίζουν το μέλλον μας. Αποκτώ σιγά-σιγά τη συνήθεια να φέρνω το μυαλό μου σε μια κατάσταση, που να είναι καθαρό από αρνητικές εμπειρίες του παρελθόντος και από τα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος πριν από κάθε απόφαση. Πέρα από τον έλεγχο της σκέψης, έχω πια ένα καλό σημείο αναφοράς, χτίζω μια βάση δεδομένων με θετικές εμπειρίες, οι οποίες μπορούν να διώξουν τον παράγοντα φόβο και την καχυποψία μου πριν πάρω μιαν απόφαση. Το ταξίδι θα συνεχιστεί, θέλω ν’ αποκτήσω περισσότερες εμπειρίες τρέχοντας σε καινούριους τόπους. Θέλω να κάνω νέους φίλους, θέλω να βοηθήσω να δημιουργηθεί ένα νέο ρεύμα, που θα συμπαρασύρει και άλλους, ώστε ν’ αλλάξουμε όλοι μαζί τα πρότυπα διασκέδασης στην Ελλάδα. Μου είναι δύσκολο να χωνέψω ότι τα παιδιά στην Ελλάδα είναι τα πιο παχύσαρκα στην Ευρώπη. Θέλω να σηκώσω τους φίλους μου από τον καναπέ και από τις καφετέριες, όπου απλά σκοτώνουν τις ώρες τους, να τους πάρω μαζί με τα παιδιά τους από τις πλατείες και να τους πάω πιο έξω, ν’ ασχοληθούν με δραστηριότητες που εξασκούν το σώμα και το πνεύμα τους. Να τους προκαλέσω ν’ ασχοληθούν με τη ζωή τους και τα «θέλω» τους, να ξεκολλήσουν από το λήθαργο της καθημερινότητας και ν’ αφιερώσουν χρόνο για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους. Θέλω να βλέπω τα νέα παιδιά να είναι ζωηρά, να συμμετέχουν ενεργά σε δραστηριότητες που ακονίζουν το πνεύμα και δυναμώνουν το σώμα τους. Προωθώντας αυτή την ιδέα, είμαι σίγουρος ότι θα βρω πολλούς αρωγούς, αλλά και πολλά εμπόδια. Θα προσπαθήσω, όμως, να βρω τρόπους να το πετύχω και είμαι αποφασισμένος να τα καταφέρω. Ένας Μαραθώνιος είναι κι αυτό και θα τον τρέξω!

Χρήστος Παπαζαχόπουλος

Απόσπασμα από το βιβλίο "Μαραθώνιες διαδρομές" Κυκλοφόρησε  στις 16 Οκτωβρίου 2016. Διαθέσιμο δωρεάν στο iBook store της Αpple.

Φωτογραφίες: Paris marathon(2013), New York Marathon(2014)